BARIŞA ŞİİRLER

YENİ KİTABIM "İZAN YAYINCILIKTAN" ÇIKTI. TEŞEKKÜRLER AHMET İZAN.

 

Toroslar Gibi

Ula gardaş,

Bu nasıl yara

Adımızı eşkıyaya çıkardılar

Elimize mavzer alıp

Çıkmadan dağlara.

Ula gardaş

Bu nasıl dert

Oturmuş yüreğimize Toroslar gibi

Başı kar

Eteğinde duman

Ne karı eriyor

Nede kalkıyor duman.

Dursunoğlu Ali

Kızıl Karanfiller

Yüreğime ektiğim kızıl karanfilleri

İşçi sınıfının kini ile suladım

Çeliğe su verir gibi

Suladım her birini

Kızıl güller açsın diye

Proletarya diktatörlüğünün

Özgür bahçelerinde.

Komünist Ozan

Susma Gönlüm

Susma gönlüm, haykırsana sevdanı

Gün batıyor üzerinden

Gölgesi de kayboldu sevginin

Hani nerede? O kuşlar

Sevdaya kanadını kırıp

Uçup giderlerdi sevgiye

Yaz dersen oda bitti

Güller soldular kozalarında

Açmıyor çiçekleri

Küskün duruyor bülbüller

Ötmüyorlar sevdaya

Çağırmıyorlar aşkı

Aşk olmazsa sevgi mi olur?

Susma gönlüm, haykırsana sevdanı

Dağa,  taşa

Kurda,  kuşa

Anlatsana sevgini.

Dursunoğlu Ali  - Komünist Ozan

                      Kul Sefili

14.11.2019  -  Antalya

Alın Karanlığınızı

ALIN KARANLIĞINIZI

Kafamı bozmayın benim

Çıkar giderim akşamlarınızdan

Kaldırır atarım karanlıkları

Yıldızları döktüğüm gibi sokaklarınıza

Maviye boyarım gökyüzünü

Denizleri, Okyanusları

Siler atarım karanlığı

Bırakırım yeryüzünü yıldızlara

Bir daha karartamazsınız.

Dursunoğlu Ali

03.01.2016

Dolma Kalem - Mustafa Suphi Turalı

Dolma Kalem

Köye bir Mercedes yaklaşınca, Koray elindeki salçalı ekmeğini bir köşeye bırakıp, Mercedes’e doğru koşmaya başladı. Mercedes’in peşine köyün çocukları ile koşarken, Mercedes anneannesinin evine doğru yanaştı. Arabadan fiyakalı, şık giyimli bir yakışıklı adam inmişti. Adam 30’lu yaşlarında görünüyordu. Koray anneannesine koştu ve anneanne bu abi kim dedi. Anneanne tebessümle o senin Almanya’daki dayın yavrum dedi. Çocuk; ismini duymuştu, İdris dayısının. İdris içeri girdi ve öpeyim anne deyip 72 yaşındaki mavi gözlü, kır saçlı kadının elini öptü. Kadın 9 yılın özlemi ile sarılmıştı oğluna. Koray yanaştı ve hoş geldin dayı deyip sarıldı. İdris de çocuğa sarıldı öptü kokladı ve dayısının gülü dedi. İdris çocuğa bir dolma kalem uzattı ve bu senin tosunum dedi. Çocuk hediyenin ve dayısının mutluluğu ile koşa koşa eve gitti. Ana! Dayım geldi ana, Almanya’daki dayım geldi. Diye bağırdı çocuk. İdris mi gelmiş oğlum? dedi anne ve çocuk evet der gibi başını salladı aşağı yukarı. Kadın aheste,  aheste annesinin evine doğru yol aldı.

          Çocuk yarın okulların açılacağının heyecanını yaşıyor hem de düşünüyordu. Arkadaşlarına dayısının verdiği kalemi gösterecek hem de bu kalemle yazılar yazacaktı. Anası çok geçmeden dayısı ile birlikte geldi. Anası ile dayısı konuşurken dayısının hasta olduğunu ve annesinin ağlayarak kardeşine sarıldığını gördü. İdris koşarak odasına gitti ve penceresinden dışarıya bakmaya başladı, ağlıyordu çocuk, dayısını yeni görmüştü daha o üzüntüyle çocuk dayının yanına gitti. Dayıcığım seni daha yeni gördüm gitme dayı burada kal diye ağlayarak sarıldı çocuk dayısına. İdris’in gözü yaşlanmıştı ama belli etmedi ve çocuğa sarılarak ben bir yere gitmiyorum aslanım biz öyle konuşuyorduk dedi. Çocuk kendini topladı ve annesinin ikazı üzerine yıkandı okul kıyafetlerini hazırladı ve yerine yattı. İdris de yılların hasreti ile ablası ile konuşuyordu az sonra Koray’ın babası yani Ahmet gelmiş oo! İdris hoş geldin, özlettin kendini kerata dedi. Öyle oldu enişte dedi İdris. İki muhabbet çay derken saat 12yi bulmuştu, İdris divana yatmış yarını düşünüyordu.

           Yeni gün başlamıştı köyde herkes erkenden kalkmış çocuklarını süslemiş ve okula göndermişlerdi. Koray’da dayısı ile birlikte gidiyordu. Koray dayısına döndü ve dolma kalemi göstererek dayı bende senin gibi büyük adam olacağım dedi. İdris ol benim paşam dedi ve çocuğa bir kâğıt uzattı bu kâğıdı ben ölene kadar açmayacaksın bana söz ver dedi. Koray dayı hani gitmeyecektin diye yeniden üzüldü. Dayı tosunum hiç birimizin dünyada garantisi yok dedi ve çocuğu öptü hadi bakalım koş sırana dedi çocuk da dayısın öptü, sözünü verdi ve arkadaşlarının yanına koşup sıraya girdi. Dersler bitmiş Korayı babası almaya gelmişti. Koray babasına baba dayım nerde yoksa beni almak istemedi mi dedi. Baba hiçbir şey diyemiyordu sadece yok oğlum evde dedi ve ikisinin de ağzını yolda bıçak açmadı. Eve geldiklerinde tüm köy eve birikmişti ve çocuk bu kalabalığın iyiye işaret olmadığını anlayarak eve girdi ve annesine koştu anne dayım nerde diye sordu. Kadın titreyerek dayın melek oldu oğlum dedi. Çocuk sinir, üzüntü ile odasına gitti ve sitem ederek yatağına uzandı aklına dayısının verdiği kâğıt geldi. Çocuk hemen açtı kâğıdı.

    Sevgili Koray diye başlıyordu kâğıt

Kendimi kötü hissediyorum paşam içim sökülüyor gibi, tüm malım mülküm hepsi senindir sadece senden istediklerim şeyler var. Doktor ol, dürüst ol, doğru yolda ol, bu üçünü unutma ve bu kâğıda bir imzanı bırak ya da bir yazını doktor olduğun gün bunu bir daha okursun ve nerelerden nerelere geldiğini görürsün yazıyordu.

   Çocuk altına söz veriyorum bu isteklerini yerine getireceğim dayı yazdı dolma kalemi ile.



Mustafa Suphi Turalı

26.03.2020

Yazılarım

• şeyh Bedreddin
• Ozan İlim
• Rahmi Bilici
• Muzaffer Sarısülük
• Şiirin Dilinde Sosyalizm
• Sivas üzerine
• Ali İle Menekşe
• Bir Anekdot
• Ya Şimdi
• Yusuf Ter
• Bedran Cebiroğlu
• Dolma Kalem --M.Suphi Turalı

Kitaplarım

Antoloji 

Savrulacak Külüm mü kaldı? 

Öz Geçmişim 

Sınıfsız Dünya

Barışa Şiirler

Serbest Şiirlerim

• Dağ Çiçeği
• Karanlığınıza İnat
• Sevgi Çiçeğim
• Yine Geç Kaldınız
• Yaşlarım ve Sevdam
• Sevgi de Kat
• Güneş Yüzlüye
• Ödünç Dünya
• Unutma
• Kimi Zaman
• Ellerini çekme
• Bitmeyen Aşk
• Bekleyeceğim
• Bekle
• 28 Kanunusani
• 6 Mayıs
• Ağlama Sakın
• Alın Karanlığınızı
• Susma Gönlüm
• Kızıl Karanfiller
• Toroslar Gibi

Ağlama Sakın

Bak işte, güneş aşıyor ufuktan, yine sensiz ve sessiz

Akşamın alaca karanlığı çökerken hücreme

Sen orada yalnız, ben burada yalnız ve çaresiz,

Yaşıyorum belki de! Ama nasıl?

Sor nasıl yaşadığımı senden uzakta,

 Demir parmaklıklar arkasında

Ağlama sakın.

Ağlama sakın bir tanem. Gündüzün karanlığında

Güneşini kaybeden yeryüzünün ortasında

Aydınlık dolu mutfağında demle çayını, ayın son ışığında

Sarıl yaşama, yıldızlar kaybolurken birer, birer gökyüzünde

Ve beni düşün,

Güneş görmeyen bir izbe köşede,

Ağlama sakın.

Bitmeyecek diye mi korkuyorsun bu karanlık gece

Aydınlığı yitirmiş insanların dünyasında vururlarken güneşi

Üşütür taş duvarlar,

 Soğuk çehreleri ile çelik de olsa bu bedenimi

Yaşamın kıyısında var olma kavgasında iken

Güneş bile üşütür artık beni

Rüzgârın kanatlarında özgürlüğe giderken

Gözyaşlarında üşütür!

Ağlama sakın.

Geleceğim bir tanem!

Odunu sobaya vur ve ateşi harla,

Hani demliği de üzerine korsan hiç fena olmaz.

Sakın ışığı karartma,

Çekme sakın perdeleri

Gündüzleri geceyi yaşadım, seyredemedim sokakları

Geceleyin gündüzü yaşarken, görmeliyim özgür insanları

Kavgamın rüzgârı ile geleceğim sana

Ağlama sakın.

Komünist ozan

6 Mayıs

Her altı mayıs şafağının alaca karanlığında

İçimi sıkıntı basar, kalbim sıkışır

Göğüs kafesimin içinde, bir mahkûm misali

Taş duvarları yumruklar gibi, alabildiğine çarpar.

Demir kafes içindeki aslan edasıyla kükreyerek,

Yaklaşır Deniz darağacına

 Ayaklarında pranga, kollarında zincir

Vurma zalim cellât vurma sehpaya

Sehpa devrilirse Deniz'im incir.

Her altı mayıs şafağının alaca karanlığında

Gökyüzü yere iniyor, ay doğmuyor

  Karanlık bastırıyor üzerimize

Kapılar açılıyor, yaratılan bu kanlıklara

Aydınlığı yok edercesine, karartıyor yeryüzünü

Ve ayak sesleri geliyor karanlığın içinden,  

Yaklaşıyor Hüseyin darağacına

Kolların da zincir

Vurma zalim cellât vurma sehpaya

Sehpa yıkılırsa Hüseyin'im incir.

Her altı mayıs şafağının alaca karanlığında

Sesler yükselir gecenin içinden

 Mamak’ın yamaçların da

Ağıt olur gece kondular da, unutulmadan söylenecek

Gökyüzü bile dayanamaz bu sese patladı patlayacak

Yıldızlar ağlaşır gözyaşlarını dökerek üzerimize.

Ve yırtılır gecenin sessizliği

Yaklaşırken Yusuf darağacına

 Altı mayısın alaca karanlığında

Ayaklarında pranga kollarında zincir

Vurma zalim cellât vurma sehpaya

Sehpa yıkılırsa Yusuf'um incir.

Vurma zalim cellât vurma sehpaya

Sehpa yıkılırsa yoldaşlar incir

Onlar incinirse ey kanlı cellât

Dayanmaz yüreğim, yüreğim sancır.

 Komünist Ozan           

06.05.1997  -  Saat:19.02

          ANKARA

28 Kanunusani

Gider;

Karadeniz açıkların da bir hurda tekne

Teknede on beş komünist,

Yol alıyorlar, ölüm sessizliğinde,

Karadeniz'in hırçın dalgalarıyla boğuşarak.

Dönüşü yok bu yolculuğun,

Kurtuluşu yok bu hırçın dalgalardan

Hurda yığını teknenin.

Gider;

Karadeniz açıklarında bir hurda tekne,

Yıl bin dokuz yüz yirmi bir,

Günlerden 28 Ocak,

Tekne yan yattı yatacak,

Emir Ankara'dan

15 komünist, Karadeniz de boğulacak.

Gider;

Karadeniz açıklarında bir hurda tekne

Teknede on beş komünist,

Hepside siper eylemiş partisine sineyi

Ve kendine komünistim diyen,

Unutur mu 28 Kanunusani'yi.

KUL SEFİLİ

2.01. 2002 - Pazartesi - 11.35

Sarıgazi

Bekle

Alacakaranlık çökerken demir parmaklıklar ardına          

Güneşi görmek değildir özlemimiz sevgilim

Özlemimiz aydınlık yarınları kurmaktır, inadına

Özgürlüğü kucaklamaktır tan yeri ağarırken

Ve seni kucaklamak, vara bilmektir özgürlüğün tadına.

Ama inan ki sevgilim, zulüm haneler yıkılmadıkça

Özgürlükler hapsolacak taş duvarlar arkasına

Yeter! Artık gerçekleri haykırmalıyız açıkça

Tükürmeliyiz faşizmin pis suratına

Yapışmalıyız özgürlük düşmanlarının yakasına.

Sakın ağlama sevgilim, yalnız saatlerinde beni düşünüp

Tadını çıkar dışarıda olmanın, mücadeleden kopmadan.

Korkulu rüyası olmalısın kapitalizmin ve uşaklarının

Sevdamız ile kavgamızı kuşanıp

Yürümelisin üstüne, üstüne top ile tanklarının.

Bekle sevgilim kavganın yenilmez azmi ile

Bekle zulüm hanelerin yıkılışını

Tüm halkların sosyalizmi haykırışını

İşçilerin, fabrikalara proletaryanın bayrağını dikişini

Bekle sevgilim,

İnsanlığın kapitalizmi yıkışını,

Kavgamızın zaferini bekle.

Komünist ozan

09 Aralık 2011